Deepa Nivas

De eerste drie weken Deepa Nivas zitten er al weer op! De tijd gaat nu toch best wel snel! In dit blog zal ik jullie per week meenemen in mijn avontuur hier. 

Week 1

Deze week dachten we volledig door te brengen op het buiten project Deepa Nivas, dit is nu mijn vaste project. Mijn eerste week hier zou beginnen. Helaas toen we daar op zondag aankwamen waren er nog geen kinderen. Ze zouden er pas 12 juni zijn, het was de week van 1 juni. Dit is in verband met summercamp. De kinderen die naar huis gegaan zullen langzaam binnen druppelen. De kids van summercamp zullen er eerder zijn. Samen met Caroline deel ik een kamer op het project, die eigenlijk voor één persoon is. Met zijn tweeën redden we het er prima! We kwamen er helaas achter dat de kamers van Hannah en Caroline beide open waren. Er hebben waarschijnlijk jongens in geleefd tijdens summercamp. Hannah haar kamer viel nog wel mee, maar Caroline der kamer was een puinzooi. De wc zat vol met ontlasting van iemand anders, de hele vloer was vies en haar waslijn en alles lagen op haar bed. We zijn de hele ochtend bezig geweest met schoonmaken. We hadden besloten terug te gaan naar het appartement, omdat er nog geen kinderen waren. 

De volgende dag konden we mee naar shelter. Hier was ik erg blij mee, het is toch het eerste project waar je gezeten hebt. De jongen waar ik eerder over verteld had, die uit de gevangenis kwam en later erg benieuwd was naar mijn achtergrond. Hij was blij mij te zien en ook andere jongens herkende mij. Het was erg leuk om weer even terug te zijn en met de jongens tijd te besteden. Nadat Justus en Flo klaar waren met lesgeven werd er gedanst. Dit was erg leuk om te zien, de oudste twee schaamde zich een beetje en wilde niet volledig mee dansen. Dat gevoel kennen we allemaal wel denk ik. De rest van de dag hebben we een beetje gechilld en in de avond besloten we een broodje Subway te halen! Wat was dat lekker, ook samen even gefantaseerd over het eten van thuis.. Dat begin je toch wel te missen! 

De dag erna zijn we meegegaan met street presents. Dat is fase 1 van alle projecten, de kids van de straat halen. We liepen er al even rond toen we iets aparts zagen.. uit de trein kwam een klein jongetje en die trekt zo z'n broek naar beneden en gaat plassen met zijn buik richting de trein, ze konden dus allemaal alles zien. Een paar seconde later komt er een klein meisje, die op dezelfde plaats even der jurkje omhoog doet en ook begint te plassen. Ook haar gezicht was naar de trein gericht, iedereen was haar aan het aankijken natuurlijk! Heel raar om dat te zien gebeuren zo! Caroline werd ook enorm aangekeken op het station door alle mensen, want ja ze is blank.. Ik kan me niet voorstellen hoe dat zou zijn. Maar goed uiteindelijk hadden we twee straatkinderen gevonden. Tegen de één hadden we gezegd dat we een treinkaartje voor hem zouden kopen, wat natuurlijk niet waar is. Zo kregen we hem wel makkelijk mee, niet veel later vonden we de ander. Die was wat jonger en lachte de oudere jongen de hele tijd uit. Hij wist namelijk in welk pakket hij nu zat, dat vond die helemaal grappig. Het leuke is, dat ze beide in hetzelfde pakket zaten. Dus hij lachte de ander uit, terwijl hem hetzelfde stond te wachten. Terwijl we met ze naar het politiebureau liepen, moesten er de hele tijd foto's worden gemaakt. Alsof het trofeeën zijn, beetje aapjes kijken gevoel kreeg ik er van. Heel apart dat ze de hele tijd foto's maken van de straatkinderen die ze net van de straat gehaald hebben... Eenmaal bij het politiebureau aangekomen, zagen we dat er zelfs één cel was. Het bureau was ook op het station. Het was heel klein en stelde niet heel veel voor. Er waren drie mannelijke en twee vrouwelijke agenten aanwezig. Waarvan één vrouw een politiepak in de vorm van een saree aan had.. Dat was ook een raar gezicht. We brachten de jongens daarna naar Shelter. De lol trapper mocht ik aan zijn arm meenemen en iemand anders had de andere jongen vast. Nou heb ik vorige week gehoord, dat de oudste jongen die we deze dag van het station gehaald hebben ontsnapt is. Dat verbaasd me nou niks.. Hij zal rond de 16 jaar geweest zijn en leeft al lang op straat. Dan is het logisch dat je een uitweg probeert te vinden als je voor jouw gevoel "gevangen" zit.

De dag hierna hebben we weer een keer goed ontbeten, waarna we een meeting met de Fathers hadden. Father Balashowry ging weg en Father Ratna kwam er voor in de plaats. Om de zes jaar wisselen ze van plek, zodat het allemaal ook bekeken wordt vanuit een ander oogpunt. Ook Trijntje zou deze dag ook vertrekken naar huis, in verband met privé zaken. Het was heel vermakelijk om haar haar spullen te zien inpakken. Te veel spullen en te weinig ruimte.. oepsss.. Ook heb ik deze dag mijn overlevingspakket binnengekregen van thuis! Met een klein briefje erbij van mama, super lieff !! Wat zat er nou allemaal in? Spullen om wonden te verzorgen en nog wat dingetjes die ik nodig had. Maar goed, Trijn dus. Ook had ik dus eindelijk een simkaart, ik kon die van Trijntje gebruiken. Hier was en ben ik nog steeds erg blij mee!! Dan kwam toch echt het afscheid, jammer dat ze eerder wegging, maar het was nodig. We hebben op de achterkant van een wit shirt allemaal wat liefs geschreven voor haar, als aandenken! Op dit moment ging de tijd snel, maar ook weer niet.. Het gaat snel voor de tijd die je hier nog over hebt, en langzaam voor wanneer je je vrienden en familie weer ziet.

De dag erna zijn we naar de Don Bosco school gegaan, we zitten ondertussen alweer bij donderdag. De school zit vlak bij het project, dus dat is echt ideaal. We wisten nog niet welke dagen we les konden geven en voor welke klas we zouden komen te staan. Het is een grote en mooie school, ziet er heel modern uit! We mochten daar wat lunch pakken, wat erg lekker was!! Ik heb ook weer twee nieuwe Fathers ontmoet, een hele oude man en een wat jongere man. Ook de directeur van de school hebben we deze dag ontmoet. Met de twee nieuwe fathers hebben we deze ochtend een heel intens gesprek gehad. Het ging over mij, mijn geboorteplaats en de zoektocht naar mijn ouders. Hier vertel ik in mijn volgende blog meer over. Hij vertelde me dingen die me diep raakte, het was een heel goed en mooi gesprek. Hij vertelde me, dat als ik ze niet vind het zo had moeten zijn. Ik heb met een aantal Fathers dit gesprek gevoerd, maar met geen Father heeft het me zo geraakt. Zijn houding, zijn uitstraling, het is een man met levenservaring, hij weet waar die het over heeft. Alles wat hij zegt, meent hij oprecht. Ik vertelde hem dat ik ze zo graag zou willen vertellen, "Ik ben oké"... Van jullie hebben de juiste beslissing gemaakt... Zo graag zou ik ze dat willen zeggen.. Het is alleen zo onrealistisch.. De oudere Father bleek vlak bij mijn kindertehuis gewerkt te hebben 19 jaar geleden. Hij vertelde dat hij een baby zag liggen bij een standbeeld.. Het lag te huilen en er kwam een hond op af.. Gelukkig was hij er, hij kon de baby net aan redden van de hond. Het kind bracht hij naar het kindertehuis waar ik ook heb gezeten. Hij kwam daar vaak over de vloer en zag dan ongeveer 50 bedjes met baby's liggen.. Er is een kans dat hij mij daar ook heeft zien liggen, toen ik nog een baby'tje was.. Het was een heel intens gesprek, waar ik mijn tranen ook even niet meer kon bedwingen. Een gesprek wat ik blijkbaar even nodig had om de realiteit in te zien..

Deze dag hebben we ook de Farwell van Flo gehad, ook hij ging naar huis. We hebben wat liedjes voorbereid en een foto cadeau met zijn allen gemaakt. Een Farwell gaat best officieel. Alle Fathers zijn aanwezig en de college boys van een binnen project. We hebben ook met zijn allen de stoelendans gedaan en er waren een aantal speeches. Het was erg leuk, en heb het naar mijn zin gehad! Deze dagen zat ik super lekker in mijn vel! Of het nou kwam door de vitaminepillen of de workouts die ik dagelijks aan het doen was. Ik voelde me heel happy! 

De volgende dag zijn we weer naar de Don Bosco school geweest. We hebben de andere teachers ontmoet en met hun in één klaslokaal gezeten ter voorbereiding op de daarop volgende dagen. We waren beide erg moe, het was uiteindelijk een intensieve week. Hierna zijn we nog even naar Deepa Nivas geweest, Caroline had wat spulletjes nodig. We waren erg blij verrast toen we aankwamen, want er waren al een paar jongens! Het waren nieuwe jongens, ze waren enthousiast en wilde graag even met ons spelen. Dat hebben we dan ook gedaan. Met een bal hebben we overgegooid bij het trappengat. Het waren ongeveer vijf jongens en dan de twee eigen kinderen van de Amma (betekent moeder in Indiaas) van het project. Één jongen was nog wat meer terughoudend, we hebben geprobeerd hem er zo veel mogelijk bij te betrekken. 

week 2

Nu zou mijn eerste week op Deepa Nivas echt beginnen! Ik had er enorm veel zin in! De reis erheen, moeten we eerst een stukje lopen vanaf de flat naar de main road. Dan een riksja pakken, nog een stukje lopen en het laatste stukje liften. Liften doen we achterop bij motors en nooit in een auto. Toen we aankwamen zag een kind van de vorige keer ons aankomen en haalde enthousiast de rest erbij. Ze vroegen gelijk of we met ze wilde spelen. Dat betekend, dat er buiten ons niemand is die met ze speelt.. We besloten eerst even met ze te spelen na onze backpacks op de kamer te hebben gezet. Na het balspel hadden we even tijd voor onszelf en van vier tot vijf uur is het dan games time. We hebben met ze gekleurd en na games time nog even met de bal gespeeld. Er tussen deze paar nieuwe jongens zitten twee wat jongere tussen. Één is veel met ons bezig en de ander is best een pittig mannetje. In het begin zag die er schattig uit, maar later bleek het toch een pittige te zijn. Hij slaat veel van zich af en zoekt veel ruzie. Hij daagt veel uit, ik ben heel benieuwd wat die allemaal al heeft meegemaakt.. Op gegeven moment had die een andere jongen hard geslagen, dit was boven gebeurd en hebben wij niet kunnen zien. Het was één van de oudere. We hadden nu twee wat oudere, twee wat jongere, één dove jonge die ik kende van Chiguru en de twee van Amma. We probeerde heb te vinden, wat uiteindelijk hielp, maar hij liep steeds weer weg. Toen ik hem gevonden had, liep die ook weer huilend weg.. Hij wilde alleen zijn, dat is ook prima.. Later kwam die bij de hond zitten en konden we wat met hem praten. Ze hebben op dit project twee honden, de meeste kids gaan erg leuk met ze om. Ook dienen ze goed als vuilnisbak als ze hun eten niet meer hoeven..  Op het project hebben we deze dag lunch en supper gehad, het eten is van YB, dus van bij het appartement, en was dus prima te eten! Dan komen er bij het leuke gedeelte.. De ventilator op onze kamer deed het niet, waardoor je huid in de fik staat van de deet. Het bed maakte leuke kraak geluiden, het verbaasd me dat die nog heel is. Verder hebben we ons de hele nacht kapot gezweet om er de volgende dag achter te komen, dat je amper water hebt om te kunnen douche.. Topp! #not Het enige wat je dan kan doen is er samen stomme grapjes over maken, wat moet je anders?

De volgende dag kwamen er kids terug van huis. Sommige hebben een goede vakantie achter de rug, anderen helaas niet..  Sommige kinderen worden thuis geslagen van één kind wisten Hannah en Caroline dit. Ze hebben geprobeerd hem naar summercamp te krijgen in plaats van naar huis.. Helaas is dit niet gelukt en heeft die thuis moeten overleven.. Hij is ook de enige met een dunne blauwe rugtas, weinig eigen bezittingen. Terwijl anderen een hele koffer vol hebben en graag willen showen wat ze allemaal wel niet hebben. Het is nog steeds niet veel, maar het is meer dan wat hij heeft.. Met games time hebben we deze dag iets gedaan met een krab. De krab bestaat uit een omtrek van de handjes en verder leuk inkleuren, er zijn super leuke resultaten uit gekomen!! Ook hadden we leuke plak oogjes, dit vonden ze ook erg leuk. Verder begon ik wat last te krijgen van slijm ophoesten, het was een stevige vastzittende hoest. Verder ging alles prima, tot de nacht aanbrak.. We lagen wakker van het zweet en we hadden geen drinkwater meer, dat was op en de tank was ook leeg. Kraan water hadden we ook niet, geen ventilator en het zweet brak ons uit. Omdat alles zo tegen zat konden we niet anders dan stomme grappen maken. We besloten naar de kamer van Hannah te gaan, hopend dat die ventilator wel werkte. Het was ondertussen al 1 uur snachts en we lagen al in bed vanaf 10 uur.. Helaas werkte haat ventilator maar minimaal.. het was niet te doen.. we besloten na een tijdje toch maar terug te gaan naar ons eigen zweet bed. We hebben geprobeerd te slapen en rond 6 uur werd ik wakker. Caroline was al uit bed en zat in ons eigen gemaakte chillhoekje, op de yoga mat. Ik heb geprobeerd te douche, maar helaas. Te weinig water. Wel hebben we wat water uit de kraan gedronken, we konden niet anders.. We hebben het overleefd, maar vraag me niet hoe. Het was echt een terror nacht. En wat hadden we een zwaar leven, zoo verschrikkelijkk zwaaaarr. Maar echt waar! 🎶 (Dit was het lied wat toepasselijk was voor deze nacht)

De volgende dag hadden we dus onze eerste dag op de school. Heel fijn na zo een heerlijke uitgeruste nacht.. We waren blij dat we naar de school gingen, waterrr!! Dat is het eerste wat we hebben gedaan toen we daar aankwamen. Water drinken! Dat was zoo fijn. We wisten niet wat ons te wachten stond deze dag, typisch Indiaas. We hadden wel wat dingetjes voorbereid voor het geval dat. We kregen te horen dat we mochten helpen bij Nursery. De kleine kids die voor het eerst naar school gaan. De kindjes waren heel lief en schattig, maar ze konden ook een partij krijsen en huilen. Op gegeven moment zat ik met twee kids op mijn schoot. Een meisje en een jongen. Beide heb ik gelukkig stil kunnen krijgen, het meisje had ook nog overgegeven. Uiteindelijk zijn ze beide in slaap gevallen op mijn schoot, heel lief gezicht was dat! Later werd het meisje opgehaald en ben ik met de jongen op een kleed gaan zitten, waar hij verder kon slapen. Tot drie uur hebben we op de school gezeten vanaf half 9. We waren echt kapot. Weer in Deepa nivas aangekomen hebben we eerst nog games time gehad om vier uur, hierna zijn we beide in slaap gevallen. We hadden het tegen Amma gezegd over de ventilator en ze heeft voor ons het computerlokaal open gemaakt. Liever op de vloer met een yoga mat en een ventilator, dan geen ventilator. Ook was er weer water. We hebben ook gelijk water ingekocht en gezorgd dat we nooit meer zonder water back-up komen te zitten. 

De volgende dag weer om half 9 bij de school. We hebben al de hele week geen ontbijt gehad, omdat het er steeds te laat is. Wij moeten op tijd bij de school zijn, dus ons eetpatroon was ook bagger. We leefden, laten we maar zeggen, op Maria koekjes. De Nursery class was vanaf deze dag opgesplitst in twee klassen. We stonden eerst alleen voor de klas, omdat de lerares er niet was. Dit had ze ons wel gemeld, maar de rest van de leraressen blijkbaar niet. Ze hebben ook alleen leraressen en geen leraren, om seksueel misbruik te voorkomen. We stonden dus eerst alleen, de kids kennen alleen Telugu en nog geen Engels. We konden niet met ze praten wat dus onverantwoord is. Later kwam er gelukkig een lerares bij, hier waren we erg blij mee. We moesten namelijk ook de namen opschrijven van de kids, maar dan moest je dus elke keer die lijst erbij pakken. De kids waren nog steeds veel aan het huilen, ik zat steeds beetje met dezelfde kids. Één jongetje was in het begin heel gesloten, tot we het laatste kwartier buiten gingen spelen. Wat ik eerst onverantwoord vond, want veel kids probeerde steeds weg te lopen. Het is gelukkig wel goed gegaan. Rond half 1 waren we klaar, dus nog even tijd voor een middagdutje! Daarna hadden we games time en hadden we weer wat leuks gedaan met kleuren. Na het avondeten begon het hard te stormen! Later kwam er ook nog bliksem bij. De bliksem was links van het project ingeslagen in een veld, het stond er goed in de fik. Het groter worden tot een bosbrand, maar gelukkig is dit niet gebeurd. Ook aan de rechter kant van het project zagen we, dat ook daar de bliksem ingeslagen was. Het was gelukkig op ongeveer 2 km afstand, dus voor ons geen gevaar. Ook de stroom was uitgevallen en het was toch wel even een beetje eng. We besloten naar beneden te gaan om Amma te helpen met de kids. Ze deden alsof het de normaalste zaak van de wereld was en we hebben wat handjeklap spelletjes met ze gedaan. Ik had alleen geen idee wie er voor of naast me zat, het was gewoon wat spelen en afgaan op elkaars handen. We hebben de nacht weer doorgebracht in het computerlokaal, lekker koel onder de ventilator. 

De volgende dag weer half 9 naar de school toe. De kids huilen minder en je kan meer met ze doen. We hebben ook langer buiten kunnen spelen, waarbij ik weer bovenaan de glijbaan heb geholpen. Het jongetje van de vorige dag kwam weer naar mij toe en zocht steeds mijn nabijheid op. We hebben veel gelachen en heb hem veel nageaapt. Deze dag mochten we om 12 uur al gaan, normale tijd is half 1. We hadden tijd om bij te slapen waarna we weer games time hadden. Dit wordt wel steeds intensiever, omdat de kinderen langzaam binnenstromen. Zo lief zijn ze niet allemaal tegen elkaar, het is nog steeds een beetje overleven voor hun. Je moet voor je zelf op kunnen komen, anders ben je de lul. Na games time hebben we onze spullen gepakt en zijn we weer terug gegaan naar de flat.

We zijn gebleven tot vrijdag en zaterdag was onze enige vrije dag. Hier moesten we ook nog het een en ander regelen, dus veel vrije tijd hadden we niet.

week 3 

Zondag begint de dag met mass om 7.30 waarna het ontbijt volgde. Hierna zijn we gelijk doorgegaan naar het treinstation, wantttt.... We gingen het weekend erna naar Nalgondaaa!! Mijn geboorteplaats! Tijdens het ontbijt hadden we permission gekregen van Father Ratna, alleen van Vijaya moesten we nog permission krijgen. Van de Father hadden we het al dus de kans was groot dat het door kon gaan! Hier meer over in mijn volgende blog!! Maar goed, na het treinstation snel spullen gepakt. Naar het project, en we gaan doorrr!! Mijn gezondheid werd er niet beter op, ook door de bosbranden is de lucht niet bepaald schoon. Toen we aankwamen op het project waren er weer een aantal oude kids teruggekomen van vakantie. Ook was de jongen met de kleine tas jarig geweest en we vonden dat die wel een cadeautje verdient had! We hadden een drinkfles gekocht die hij mee naar school kon nemen met snoepjes gevuld en ingepakt. Hij was er erg blij mee! Hij is heel close met een ander jongen en deze twee zoeken altijd de nabijheid op van de vrijwilligers. Heeel lieff! Want na de lunch zeiden ze van jaa presentt for you. Dus wij naar boven lopen met hun en deden hetzelfde wat wij hadden gezegd. Handen op en ogen dicht. Dus dat deden we dan maar. Toen greken we beide een flesje appelsap en wat snoepjes van hun cadeau.. zoo ontzettend lief.. !! Ze hebben al zo weinig en dan geven ze dit aan ons..! We waren er erg dankbaar voor en heel blij mee !! Super lief van ze !!  Tijdens games time hadden we wat anders bedacht, een lachende schildpad.. of toch niet? Hij lacht, maar zodra je hem openvouwd is het een monstertje. Het was nog iets te moeilijk voor sommige, dus de concentratie was ook snel weg. Soms heb je dat, niet alle knutsels hebben succes. De kids zijn wel soms wat aan de agressieve kant naar elkaar toe, ook kleurtjes delen vinden sommigen lastig. Anderen vinden het grappig om knutsels van iemand anders te stelen, of kapot te maken. Maar verder zijn ze wel echt heel leuk!! Maar goed, we hadden nog steeds geen douche water en sliepen weer in de computerzaal. De volgende dag zou er iemand komen kijken voor de ventilator!! 

De volgende dag zoals gewoonlijk weer naar de school. Ik voelde me nog steeds niet helemaal top en langzaam begon mijn neus ook dicht te raken. De jonge op de school raak ik steeds closer mee, dit is iets waar ik mee uit moet kijken. Hij had me deze dag een kusje gegeven op mijn wang en zocht mij steeds op. Ook moest ik super nodig naar wc.. Het enige probleem was, dat ze op de school alleen gaten in de vloer hadden en een emmer water waarmee je je achterste schoon kan maken.. Maar ik moest echt.. Dus mezelf erover heen gezet en dan toch maar gegaan..! Ik was erg trots op mijzelf !! Tijdens het buitenspelen weer mijn vaste plek gevonden boven op de glijbaan. We hebben gezellig gespeeld met ballonnen en dan was het tijd om te gaan. Het jongetje was nog niet opgehaald en moest huilen toen we weggingen. Caroline en ik zijn nu gespreid over de twee klassen. Het is best fijn werken en de tijd gaat ook wat sneller. De kids huilen minder en we kunnen meer met ze doen. Met games time hebben we vlinders gemaakt, het resultaat was best leuk!! De ene knutsel vergt alleen wat meer voorbereiding dan de ander. Ook moet je steeds een voorbeeld hebben, dan weten ze wat ze gaan maken. Dan is de motivatie ook wat groter! Het regende buiten, daarom zijn we binnen gaan zitten. Na het knutselen hebben we even een film gekeken op netflix! Even samen relaxen.. Daar waren we echt even aan toe! Ook was er een grote brand aan de gang, hier kwamen we achter toen we naar beneden gingen voor dinner. De rookwolk kwam heel hoog en we zijn toch maar even gaan kijken. En ja hoor… Aan de overkant van de weg was een enorme brand.. De Amma zei dat het geen kwaad kon, het zou de weg niet over kunnen steken.. 

Dan gaat de wekker weer om 7 uur, owja weer een dag op de school! Het ritme zit er echt lekker in! Wel stond ik er deze ochtend even bij stil, dat mijn leven even 3 maanden stil staat. In Nederland dan.. Vrienden vieren hun verjaardag, school gaat door, feestjes gaan door.. En dat mis je allemaal. Tuurlijk gaat mijn leven hier in India door, maar dat is toch anders.. Op de school was niet veel bijzonders, we hebben veel op de playground doorgebracht. Rond half 1 waren we weer klaar en kwamen we aan op het project, ze waren lekker cricket aan het spelen. Leuk om te zien, dus zijn we beneden gebleven. We hebben deze weken veel tijd doorgebracht met de jongens en zijn veel benden geweest. Dat is erg fijn, hierdoor krijg je ook een betere band met ze. We hebben het nog met Amma gehad over het sponsorgeld, we zijn er ongeveer uit hoe we het gaan besteden. We hebben ons geld bij elkaar gelegd en hebben een mooi bedrag om wat voor de kids te kunnen betekenen! Verder zijn we veel bezig met het verzorgen van wondjes. Ze hebben op het project geen pleisters, dus verzorgen wij de wondjes voor ze. We desinfecteren het en doen er zo nodig een pleister of een gaasje op. Dankzij mama hebben we er genoegg !! Uiteraard gebruik ik het ook voor mezelf, maar we gebruiken het ook om de kids te helpen. 

Next day weer beginnen op de school! Wat me erg opvalt is, dat de ouders hun kind eerst afzetten. Ze doen alsof ze weg zijn, kinderen huilen. Steeds als ze net gestopt zijn gluren de ouders om het hoekje, zien de kids dat en gaan ze weer huilen. Ik snap het wel van die ouders, maar of het goed is is vraag twee.. Na de school weer even slapen. Het probleem is alleen dat we ons beide verslapen hadden en het ineens half 5 was... Oeps.. Snel ons aangekleed en de memory dan maar meegenomen. De hele week hadden we knutsels gedaan, dus één meer memory vonden ze ook super leuk! Daarna vragen ze ook steeds: "Sisterr, cards game pleasee" 

We kwamen er trouwens na de lunch achter dat spullen gestolen waren uit onze kamer ! Dit is gebeurd toen wij op de school waren. Ons slot is ook niet helemaal hoe het hoord, daar had Caroline al eerder een melding over gedaan bij de man van de Amma. Mijn oortjes en powerbank waren gestolen en wat geld van Caroline. Gelukkig lag haar telefoon er nog wel! Ik was erg pissig en met de gedachte dat elke jongen die leuk in je gezicht doet het gestolen zou kunnen hebben ging ik naar beneden. Iedereen die ons groeten zag dat er iets aan de hand was en al snel wisten allen jongens dat we bestolen waren. Tijdens de lunch zaten de jongens die onze ventilator hebben gemaakt naast ons, en de dove jongens zaten bij ons. De oudste vertelde dat hij iets gezien had en dat hij het later zou vertellen. Blijkbaar hebben de jongens van rvdc, 1 van de binnen projecten, het gehoord en hebben mijn spullen verstopt onder een grote pan. Ze zijn hier achter gekomen door camerabeelden. Ik was super blij dat ik mijn spullen terug had, Caroline haar geld alleen niet.. De jongens wilde ons graag laten zien voor het avondeten hoe ze wisten dat het de rvdc boys waren. Met volle aandachtige blikken stonden ze allemaal naar het beeldscherm te kijken. De beste vriend van de oudste dove jongen hield mijn bord met rijst vast die Amma voor ons gemaakt had. We waren namelijk te laat voor dinner, doordat we de videobeelden aan het kijken waren. Eerst verbrand ik natuurlijk bijna mijn vingers aan het ijzeren bord met gloeiend hete rijst erop..oepsie.. Ik ben heel blij dat het niet onze Deepa Nivas jongens geweest zijn! Zij vonden het bijna erger dan wij! Tijdens dat we ons eten aan het eten waren kwamen ze ons allemaal helpen en eten aanbieden wat nog over was. Echt heel erg lief !! Toen kwam de beautiful jongen bij ons staan en maakte die grapjes van, sister marry me. Hij weet heel goed dat het niet kan, dat is goed dat die dat weet! Toen zei ik van jaa I have a boyfriend and she also. Dus toen zei die tegen Caroline one boyfriend, or two girlfriends? Super serieus. Wij gingen echt stuk van het lachen, het was heel grappig. Echt zoiets waar je bij had moeten zijn om er hard om te kunnen lachen. De dove jongen uit Chiguru heeft blijkbaar een tattoo, dus daar hadden we even naar gevraagd. Ook met hem en het broertje van de ouderen dove jongen, die ook doof is dus 3, hebben we veel gelachen deze avond. Jaa.. snappen jullie het nog..? Na deze avond voel ik me wel echt thuis op het project. De jongens hebben me nog geholpen naar boven, ze zijn echt schatten!! Het voelt nu echt als ons project met onze jongens! Later met good night zeggen wilde we de wond verzorgen van de dove jongen met tattoo, had die er talkpoeder opgedaan.. Slimpieee, het zag er echt niet uit. Het was wit eromheen en erin oranje door het wondvocht. Het was zo een domme actie van hem dat we even ons lach niet in konden houden. We hebben de wond de volgende dag goed schoongemaakt en verzorgd voor hem. De dag afgesloten met een mooi gesprek met Caroline. Ook hadden we eindelijk water, dus even lekker een emmer water over mezelf heen gegooid! 

Dan komen we aan bij de laatste dag, donderdag. De volgende dag vertrokken we gewoon naar Nalgonda!! Deze nacht had ik niet goed geslapen, dus besloot ik mijn Hampi blog maar te schrijven en te update. Eindstand, je slaapt pas om 1 uur.. 💪 Wekker weer om 7 uur en op naar de school! Amma was heel bezorgd of we daar wel op de school ontbijt kregen, we hebben haar gerustgesteld en gezegd van wel. Elke ochtend vragen ze: " Did you have breakfast?". We besloten te zeggen van niet en konden aanschuiven bij het ontbijt van de Fathers. Hadden we elke ochtend kunnen doen, want ze zijn heel gastvrij! Wij willen alleen niet hun eten opeten.. We kregen een omelet, met peper, iets wat op pannekoek leek, rijst en een beetje tomaten prut. Het was echt onwijs lekker, dit hadden we echt even nodig. Ennn, Caroline had eindelijk haar bakkie koffie ! Vandaag gesprek gehad met de teacher over van alles en nog wat, had zelfs wat koekjes van der gekregen! De tijd ging erg snel deze dag op de school!! Ook weer naar buiten naar de playground geweest. Ze huilen veel minder, dus kan je meer doen. Ik heb geprobeerd het abc te doen met een paar en tellen tot 20. De teacher heeft ook geprobeerd te tellen met de hele klas door middel van klappen in je handen. Aan het einde met de kids in Caroline haar klas de hokey pokey met drie kinderen gedanst. Dit hadden we de dag hiervoor ook gedaan, en hoofd schouders knie en teen. Vonden ze helemaal geweldig. Je voelt jezelf ook weer een beetje kind als je zo met ze danst! Met de knutsel tijdens games time hadden we iets heel leuks bedacht.. Alleen niet verwacht dat we er meer dan een uur voorbereiding aan zouden hebben!!! Het bleek ook iets te moeilijk te zijn. Met papier rijgen in papier, dan krijg je zo een leuk gekleurde blokjes patroon. Deze dag was lichamelijk wat zwaarder, we hebben ook zowat twee weken non-stop gewerkt. Toen we onze spullen wilde pakken kregen we van Amma nog wat Chai thee aangeboden, daarna zijn we onze spullen gaan pakken. Dan denk je je dag is klaar, nou vergeet het maar. We hadden nog veel te doen voor we vertrokken naar Nalgonda! 

Half 7 eindelijk in het appartement aangekomen. We hadden net Vijaya gemist, we wilde haar nog spreken over het sponsorgeld en Nalgonda. We hebben haar geprobeerd meerdere keren te bereiken, maar dat was niet gelukt. We hadden al permission van Father, dus we konden sowieso gaan. Is alleen wel zo netjes, om te vragen of zij er ook oké mee is. We zijn nog naar Bisonroad gegaan, voor mijn drie sarees! Eindelijk zijn ze klaar! Toen hebben we nog Masala Dosa gehaald bij een super lekker restaurantje, waar Caroline al te vaak geweest is hahaha. We zaten daar beide echt super erg uitgeput aan tafel. We hadden een plekje gevonden waar niet iedereen kon zien hoe moe we waren.. Toen we eindelijk weer in het appartement waren heb ik even lekker gedouched en nog even met Justus gepraat. Over echt van alles en nog wat, Nalgonda, game, sporten etc. Met hem ga ik nog een keer een dagje doorbrengen in een gamehal hier vlakbij! Nog even gebeld met Max en dan toch echt slapen.

De volgende dag zouden we dan naar Vijaya gaan, spullen in pakken en om 12 uur de trein pakken die mij droom gaat laten uitkomen! Hierover mijn volgende blog!