Stereotypes, gewoontes en gewenning

Daar zijn we weer met een nieuw blog! Er is deze week niet heeel veel bijzonders gebeurdd. Wel zijn mij een paar dingen opgevallen wat typisch Indiaas is.

Veel mensen hebben het vooroordeel dat men in India dun, en soms zelfs mager is. Als ik in Vijayawada rondloop is dat niet de indruk die ik heb. Er zijn veel vrouwen die best gezet zijn en rondlopen in een sari. Ook staan er veel kraampjes waar je een chai kan halen. Het is een thee die wat zoetig van smaak is. Persoonlijk vind ik het heel lekker, ik had er ook nog nooit van gehoord.

De fruitejuices, daar heb ik het in mijn vorige blog ook al over gehad. Ik denk dat dit mijn nieuwe verslaving is hierr. Het is heerlijk koud, het vult en is ook nog een gezond. Bijna elke keer als ik van de ochtend terug kom uit Shelter kan ik het niet laten om er eentje te kopen... Mijn favoriete smaak is pineapple. :) 

Dan komen we aan bij het streethfood. Het eeste streeethfood wat ik gegeten heb was een hamburger, met uiteraard kip. Het was erg lekker, maar ook echt heeellll spicyyyy! Ik kreeg er een loopneus van... Gelukkig is er ook ander streethfood wat minder spicy iss, Punugulu. Het smaakt een beetje naar oliebol.. maar toch net iets anders.. We hebben ook de Mac, Burgerking, Domino's en Subway ontdekt, oepsss. Heb al een keer pizza gehaald en gister avond Subway. Als lunch net even een bezoek gebracht aan de Macdonalds. Ik eet verder heel slecht, duss is het fijn om even wat te eten. Door de hitte krijg ik ontbijt niet door mijn keel en leef ik de dag op alleen Lunch. Mijn lunch bestaat uit rijst, wat ik dan bij het kantoor eet. Daar kan je 3x per dag aanschuiven voor ontbijt, lunch of dinner. Verder vul ik het aan met een fruitjuice en soms wat fruit. 

Het gevoel van vakantie gaat weg en maakt plaats voor een normaal dagritme. Hierdoor heb ik me de laatste dagen wat minder gevoeld, wat ik precies voelde herkende ik echter niet... Het was een soort van gemis naar vrienden en familie thuis, ik kende het niet en kon het ook niet echt plaatsen.. Uiteindelijk bleek het heimwee te zijn? Ik heb normaal nooit heimwee dus was/is raar om te beseffen dat ik dat nu wel heb/heb gehad. Gelukkig voel ik mij nu al weer wat beter en de anderen vrijwilligers zijn ook echt heel fijn om mee om te gaan! 

Verder als je hier onder de "douche" stapt voel je je erna echt lekker schoon. Helaas is dit gevoel maar voor even, na minder dan vijf minuten zit je al weer onder het zweet. Wanneer je een "douche" neemt voel je wanneer het water je huid voor het eerst aanraakt elkekeer eerst een warme golf water naar beneden gaan. Hierna voel je pas het lekkere lauwe water over je huid stromen. Een heel appart gevoel, maar zooo fijn als je het water voelt op je huid! 

Ook heb ik voor het eerst hier een mango gegeten, van de sponsers in Shelter. Het was echt heeeeel erg lekker alleen kan ik het niet normaal eten.. mijn hele mond zat onder en de kids lachte me ... Toe.. ? :) Het was in iedergeval erg lekker om wat vitamine binnen te krijgen! 

In Shelter gaat het verder heel goed. Je begint een band te vormen met de kinderen die er nu zitten, maar toch houd je in je achterhoofd dat ze ook weer door gaan stromen naar anderen projecten. Het lesgeven gaat ook steeds beter! In het begin wist ik niet zo goed hoe en wat en volgde ik meer, nu durf ik ook de leiding te pakken als het gaat om het lesgeven. Het is soms heel moeilijk om de kinderen te motiveren om class te volgen, ze willen heel de tijd spelen en zijn snel afgeleid. Ook zie ik nu meer agressie, omdat er ook weer kinderen bij komen. Je bent dus ook meer allert tijdens het lesgeven of ze elkaar niet de hersens in slaan. Wat moet je je nou eigenlijk voorstellen bij het lesgeven? Elke ochtend beginnen we met Engels en daarna geven we rekenen. We hebben een whiteboard waar ik dan bijvoorbeeld een aantal soorten groeten op teken met de Engelse naam, of het menselijklichaam. Ze nemen het over in hun schrift, wat altijd nog even zoeken is waar iedereen hun schrift gelaten heeft, en dan kijken we het na. Na het nakijken probeer ik vaak of ze het ook kunnen zeggen en uitspreken en dan zet ik er een krul bij met een happy facee. Niet alleen de schriften zijn vaak even zoeken, ook de potloden is altijd een drama. Dan denkje vast, alleen een paar soorten groeten en dat is het voor 1 dag? Ja dat is het, want daar ben je zeker een uur mee bezig voordat iedereen het genoteerd heeft en snapt. Dan heb je ook nog de verschillende niveaus en leeftijden van de kinderen, dus de een heeft meer hulp nodig dan de ander. Één van de kleinere kids bijvoorbeeld, die vond het erg moeilijk om te beginnen, spreekt geen Engels en is onder de 10 jaar. Ik heb het met hem de soorten overgenomen in zijn schrift en het hem geprobeerd te laten zeggen. In het begin snapte hij er geen zak van, maar toch na een half uur begon hij de namen na te zeggen. Ik was blij verrast, want wilde de hoop bijna opgeven! Ik heb het een aantal keer met hem herhaald en een een krul bij gezet. Met rekenen zetten we meerdere sommen op het bord en een optel piramide. Het is heel leuk ze te leren rekenen, ik gebruik steeds hun handen met tellen. Na een aantal dagen kun je ook zien dat ze wat hebben geleerd, ze herinneren zich dingen van optellen en dan ga je ze leren aftrekken. Dat is toch een opgaven, want 1-1 is toch 2? Dan mag je ze het verschil proberen uit te leggen tussen min en plus, nog een hele opgaven kan ik je zeggen! Maar als je het resultaat ziet, om blij van te worden! Erg leuk om de ontwikkeling te zien, ook al zijn net maar muizen stapjes! 

Je kan zien dat de groep steeds veranderd als er weer een nieuw kind bij komt of weggaat. Op dit moment is er best veel spraken van agressie tussen de kinderen, omdat er een nieuw kind bijgekomen is wat best veel uitdaagd naar de anderen. Het is best vermoeidend om ze steeds uit elkaar te halen, maar ook weer leerzaam. Je leert hoe je het best dit soort situaties op kan lossen en hoe je het de volgende keer beter kan doen.

Verder had na 2 weken een heel gesprek met één van de oudere jongens met behulp van één van de zusters. Hij spreekt geen Engels, maar had blijkbaar veel vragen voor me! Ik heb al eerder over deze jongen verteld, de jongen die uit de gevangenis kwam. Hij heeft nu zijn draai gevonden in Shelter, heel fijn om te zien! Maar hij was dus erg in de war, want ja ik heb een indiaas uiterlijk, spreek niet de taal, kom uit Nederland hoe kan datttt? Het was heel leuk om via haar zijn vragen te beantwoorden. Je kon de nieuwschierigheid in zijn ogen zien, het is echt een leuke jongen en hoop voor hem dat die snel kan doorstromen naar een ander project. Dan hebben ze zekerheid dat ze daar voor een langere tijd kunnen verblijven. 

Vanaf zondag zal ik een weekje naar Chiguru gaan om te helpen bij het summercamp. Ik kijk hier erg naar uit, even uit het appartement. Trijntje en Caroline vertrekken morgen voor 10 dagen naar Maleisië, vandaar dat ik dan naar Chiguru kan. Wat er na deze week gaat gebeuren en waar ik terrecht ga komen weet ik nog niet, ik hoop dat ik in Chiguru kan blijven gedurende het summercamp en daarna hopelijk naar Deepa Navas, maar we gaan het zien! Shelter is ook erg leuk omdat ik mijn draai ook gevonden heb nu met het lesgeven. Ergens vind ik het wel jammer dat ik dan nu naar Chiguru ga, maar heb er wel veel zin in! 

Volgende week laat ik jullie weten hoe ik mijn weekje in Chiguru ervaren heb!