Eerste weekjee

Jaajaa, de tijd gaat erg snel. Het is al weer een week geleden dat ik hier gekomen ben.. Toch wen je wel snel aan bepaalde gewoontes, en ook het hoofdschudden heb ik nu overgenomen. Indiaase mensen die maken elke keer een rare beweging met hun hoofd. Je kan het vergelijken met het knikken wat wij doen. Zo van, jaa ik luister en begrijp je.

Ook wil ik jullie nog even een moment pakken om jullie te bedanken voor de leuke reacties! Het is erg leuk om ze door te lezenn !! :)

Maaarrr, nu heb ik dus alle projecten gezienn! Laat ik daar eerst wat over vertellen. 

Ik zal in mijn volgende blogs, proberen.., op chronologische volgorde mijn ervaringen te beschrijven. Ik ga het dus niet per dag allemaal beschrijven, maar wel in volgorde van gebeurtenissen.

Duss, de projectenn. Het laatste project buiten de stad vond ik best heftig om te zien. Daar hebben ze veel sponsers en de kids hebben het daar dus beter dan op de andere projecten... Het project heet Chiguru, het grootste project wat ze hebben. Hier lopen ook kids rond van rond de 6 tot 18 jaar. Hier zal ook het zomerkamp worden gehouden. Wat er hier allemaal gaat gebeuren dat gaan we vanzelf zien! Hier mag ik ook 10 dagen helpen, de dagen dat Caroline en Trijntje het land moeten verlaten in verband met hun visum. Na deze 10 dagen ga ik weer terug naar mijn eigen project, daar vertel ik straks meer over! 

Dan hebben we nog een projecten binnen de stad. Laten we beginnen met BVK, hier zitten vrouwen uit kansarme milieus. Zij krijgen hier een vakopleiding geleerd en de vrijwilligers, wij, geven dan de Engelse lessen. Johnny, is een vrijwilliger die hier al ongeveer zeven maanden zit. Hij blijft hier een jaartje ongeveer, hij heeft me rondgeleid door de projecten binnen de stad. Het was een andere dag dan anders, we hadden 45 minuten voor ze naar boven moesten. Daar zouden ze lifeskills les krijgen, of something like that. Dusss besloot hij die tijd te gebruiken om met zijn allen te gaan zingen. Hij had zijn gitaar mee en toverde hem tevoorschijn. Hij stelde mij voor aan de rest van de vrouwen en ik vertelde wat over mijzelf.  Uiteraard begonnen sommigen in het Telugu tegen mij te praten. In eerste instantie ging ik tussen de vrouwen zitten, het was een raar gevoel.. Ze zijn ouder dan ik en sommige vrouwen leken erg op mij. Ik vroeg mijzelf af.. Zal ik er later ook zo uit gaan zien? Er volgde weer even een momentje van besef denk ik.. We begonnen te zingen met het eerste lied. Die kennen jullie allemaal vast wel, dat liedje over the flowers and the greenhills. Johnny had dit lied vaker met ze gezongen, dus ze kende hem al redelijk goed. Het was erg mooi om te zien hoe zijn relatie met de vrouwen is.. Ze respecteren hem en het is erg mooi hoe ze met elkaar omgaan. Hij vertelde dat het in het begin absoluut niet zo was. Want ja, hij is blank dat is raar. Na het eerste liedje ging ik naast hem zitten voor de kring, zo kon ik hem helpen met het scrollen naar de juiste akkoorden. We zongen een nieuw liedje, die ze nog niet kende. We deelden de teksten uit en begonnen het eerst langzaam te zingen. In het begin voelde ik mij een beetje onzeker, maar de 2e keer zong ik al harder met hem mee, wij leiden het liedje met onze stemmen en de gitaar. De vrouwen zongen wat zachter met ons mee. Het was een bijzonder moment om daar met ze te mogen zingen. Het was de eerste keer, er zullen vast meer muzieklessen volgen. 

Na de muziekles zijn we er even bij de lifeskill class gaan zitten, gelijk werd de vraag gesteld of we ontbijt gehad hadden. Hij legde mij uit dat ze dat hier vragen in plaats van hoe gaat het. We hebben even gepraat en daarna besloten dat wij niks aan deze les hadden, het werd allemaal in het Telugu gegeven. We zijn een chai gaan drinken, dat hebben we in Nederland ook. Ik had het nog nooit op, voor mij was dit de tweede keer, de eerste had ik al eerder op hier in India. We hebben nog veel gepraat en goede gesprekken gehad. Hij vertelde mij een heftig verhaal over het offeren van kinderen. Sommige kids op de projecten hebben brandwonden, het was de bedoeling dat ze werden geofferd... Sommige dingen die je hier hoort of ziet zijn zoooo onrealistisch.. Soms denk je echt dit kan alleen in films..  Tot zover BVK. We zijn terug gegaan op de motor, dat is zooo  gaafff. Hij gaat overal heen met de motor en het is echt heel nice om achterop te zitten. Het gaat zo hard en die wind is zoo fijnn! Ze rijden wel echt als een stelletje mongolen op de weg. Als je op motor zit dan merk je echt hoe heftig het verkeer hier is.. Het geeft wel echt een kick als je zo hard slalomt om de andere scooters en richa's !! Een richa is hetzelfde als een tuktuk, ik zal er nog een foto van plaatsen. 

 In de middag zijn we naar Moggas  geweest, een ander project in de stad. Het project bestaat uit vijf groepen van ongeveer twintig kids per groep. Wij hebben deze middag alleen gespeeld met Lilly Moggas. Het project ligt in een klein dorpje, het voelt alsof je in een heel ander gedeelte van India bent. De sfeer en de huizen, het is echt een dorpje. Dan kom je op gegeven moment op een groot soort schoolplein waar ook kinderen van buiten het project welkom zijn. We liepen naar binnen en hij had me al gewaarschuwd voor een hond. De kids zeiden dat hij voelde als je bang was en Johnny zei dat hij bang is voor blanke mensen, dus ik dacht ik ga hem aaiennn. Nou fout gedacht.. Hij wilde bijna in mijn hand bijten. Het is zo stom, zo een klein hondje waar je dan voor wegrent.. Één van de kids pakte hem op en zette hem op de koelkast, de hond weet blijkbaar niet dat hij kan springen als hij ergens opstaat. Hij is wel heel lief voor de kids, dus ik denk dat hij ze alleen maar wilt beschermen. Ik stelde mijzelf voor aan de kids en de zuster waarna we direct naar buiten gingen om te spelen. Ik ben frisbee gaan spelen met een kind en ik bakte er geen zak van, maar hij hielp me en leerde hoe ik wel moest gooien. Hij lachte me steeds uit als het weer fout ging, maaarrr er kwam ook een glimlach tevoorschijn toen ik het goed deed. We gooide wat over en het ging steeds beter, later kwam er nog een kindje bij, het is zoo mooi om die glimlachjes te zien op die gezichtjes..  Toen was de speeltijd over en gingen wij weer terug naar het appartement.

Ik heb nu dus alle projecten gezien, behalve eentje. Daar valt ook niks te zien omdat het zomerkamp gaat beginnen. 

Verder heb ik echt een typische yamuna ondoordachte spontane actie gehad... oepsieee.. Jaa ik heb dus een nacht geslapen op het strand met Johnny, Hannah en Jonas. De reis erheen was ongeveer drie uur reizen. Eerst met de richa, twee uur met de bus, 13 km met de riksja en daar waren we dannn. Er stond een lekker windje en we waren goed voorbereid met de bagpags en vele flesjes water. Ook had ik weer mijn nieuwe verslaving bij mij.. Choco cookies met nutella... :D We hebben wat noodles gegeten, pittige noodles geen normale.. Daarna hebben zijn we het strand opgelopen van de mensen af en hebben we gezocht naar een windvrij plekje. We hebben denk ik ongeveer 15 minuten gelopen voordat we onze overnachtingsplaats gevonden hadden. er liepen echt veel zandkleurige krabbetje op het strand, ik vond ze dooddd ergg! Maar ze waren banger voor ons. Het was te doen, totdat de krabbetjes groter en rood werden.. Daar moest ik mij toch wel even overheen zetten. Eenmaal gesetteld zijn we de zee in gedoken. We konden in onze bikini zwemmen, omdat ver genoeg van de menigte mensen af waren. We konden hun niet meer zien, dus zij ons ook niet. De zee was zoooo lekker, echt heeerlijkk! Na het zwemmen werd het al wat donkerder dus gingen we terug naar onze spullen, het was ineens al acht uur. De tijd gaat snel als je het leuk hebt ! Je hebt ook niet meer door dat je in India bent, afgelegen van derest op een enigszins schoon strand. Zij waren trouwens Australisch, dusss lekker de hele tijd Engels pratennn. We hebben veel gepraat, gelachen, koekiess gegeten en... Op rode krabben gejaagdd. Jaa, je leest het goed. In de avond kwamen ze van het strand af richting ons, we schrokken ons steeds kapot als we de zaklamp aandeden en er zat er weer eentje dichtbij ! Maar zodra je op ze af loopt of beweegt dan schrikken ze en lopen ze weg. Op een gegeven moment had Jonas een krab gevangen en daar hebben we zowel een leuke foto als filmpje van! Hij dacht ik steek even mijn tong uit, maar de krab dacht die tong is nu van mijj... Gelukkig is zijn tong ongedeerd. Het was toch echt tijd om te gaan slapen, maar ik kon het niet laten om om het kwartier te checken voor krabben. Op een gegeven moment bleven ze weg, gelukkig maar rusttt. Ik had moeite met inslapen en Jonas ook. Ik hoorde in de verte apen, maar die bleven op afstandd. Ik heb verder echt heerlijk geslapen! De wind was zooo lekker, eindelijk geen kleffe heette nacht. 

De volgende dag natuurlijk helemaal onder het zand en ik was al vroeg wakker. Daardoor heb ik echt mooie foto's kunnen maken van de lucht en de zonsopgang! We hebben ook nog wat foto's gemaakt in het water ennnnn, quad geredennnn! Dat was echt heel leuk om te doenn! Het werd te heet om op het strand te blijven, duss weer terug naar huisss. 

Ook heb ik mijn eerste echte besef moment gehad... Eergisteren besefte ik dat ik hier echt 3 maanden ga zijn.. Geen vriendje, geen vrienden en geen familie. Ook kwam het moment binnen dat ik lunch had in de shelter, toen de dag van het treinstation. Ik zat alleen daar tussen de kids te lunchen, geen Tobi, geen Flo, just me.. Het was raar.. Want I dont know, maar toen besefte ik dat het misschien ook mijn leven had kunnen zijn.. Heel raar weet niet zo goed hoe te beschrijven..  Ik wist het wel alleen eergisteren besefte ik het en kwam dat moment even binnen..  Ik had het even zwaar en de dag erna was ik ook wat meer op mezelf, nu heb ik mij weer herpakt en zit ik dit blog te schrijven tussen de anderen vrijwilligers. 

Gister heb ik te horen gekregen op welk project ik ga werken en hoe het eruit gaat zien. Ik mag op de Shelter werken, dat was het enige fase 2 project. In fase 1 worden ze van het treinstation gered en dan komen ze naar de Shelter. Dan gaan ze kijken of er een mogelijkheid is om naar huis te kunnen, zo niet dan blijven ze voor een paar maanden hierr. Er wordt gekeken welk project het beste bij hun past, daar blijven ze dann.  

Zaterdag zijn er twee kids bij gekomen, momenteel zitten er maar drie kids. Tobi en Flo zijn de twee vrijwilligers waar ik mee op dit project zit. Het is er een buiten de stad, dus ik eet steeds bij het kantoor en slaap gewoon in het appartement. 

Vandaag is mijn eerste werkdag. Vrijdag en zaterdag zijn de vrije dagen en zondag is dan weer gewoon werkdag. Vanmorgen hebben we rekenen en engels les gegeven, daarna is het vaak play time. Ze gekregen nu Telugu les, dus dan zijn wij overbodig en kunnen we eerder gaan. In de ochtend ben je er van 09:40 tot 12:30 en in de middag van 16:00 tot 18:00. Hoe het gaat lopen in de praktijk, echt geeen idee. Het is afwachten en we zien wel hoe het gaat lopen. 

Mijn simkaart refund niet.. Ik denk dat het aan mijn telefoon ligt. Van Vijaya heb ik een sim gekregen die het gewoon zou moeten doen, maar er is iets met de device ofz en hij doet niet wat ik wil. Ik ga er nog even voor terug en kijken of het mij lukt. Anders heb ik alleen langzame wifi in het appartement en verder op wifi punten... Voor 500 roepie heb je per dag 3GB, onbeperkt bellen en 100 sms. Moet je nagaan, 80 roepie is ongeveer 1 euro. Ik hoop dat het gaat lukken met mijn telefoon. 

Straks nog even naar Vijaya om wat dingetjes te regelen en dan vanmiddag weer naar Shelterr. Het is weer een lekker lang verhaal van de afgelopen week. Ik mis jullie allemaal heel erg, maar we houden contact !